Μόλις 0,6% το ελληνικό μερίδιο στις πανευρωπαϊκές αιολικές επενδύσεις το 2016

Καινούρια αιολικά πάρκα συνολικής ισχύος 73 MW (μεγαβάτ) εξασφάλισαν χρηματοδότηση πέρυσι στη χώρα μας, σε σύνολο 8.861 MW και στα 28 κράτη-μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Αυτό σημαίνει πως στη χώρα μας αντιστοιχεί μόλις το 0,6% της νέας αιολικής ισχύος που χρηματοδοτήθηκε μέσα στο 2016 σε όλη την Ευρώπη.

Τα παραπάνω στοιχεία προέρχονται από έκθεση που έθεσε χθες στη δημοσιότητα ο σύνδεσμος WindEυrope. Σύμφωνα με παράγοντες της εγχώριας αγοράς, οι «αναιμικές» χρηματοδοτήσεις στην Ελλάδα αποτελούν φυσιολογική εξέλιξη για τον κλάδο, καθώς βρίσκεται εδώ και χρόνια εν αναμονή του νέου καθεστώτος στήριξης των ΑΠΕ, το οποίο βασίζεται σε μηχανισμούς αγοράς (feed‐in‐premium και διαγωνιστικές διαδικασίες).

Μάλιστα, παρόλο που οι διαγωνιστικές διαδικασίες θεσπίσθηκαν το προηγούμενο καλοκαίρι, οι ίδιες πηγές σημειώνουν πως ακόμη επικρατεί αρκετή ασάφεια για σημαντικές παραμέτρους, ενώ επίσης δεν υπάρχει ένα χρονοδιάγραμμα για την ισχύ που πρόκειται να προκηρυχθεί μέσα στα επόμενα χρόνια. Έτσι, όπως εκτιμούν, μέχρι τουλάχιστον και το επόμενο έτος, η όποια αύξηση στην εγκατεστημένη ισχύ θα προέλθει από έργα τα οποία έχουν «κλειδώσει» με το προηγούμενο πλαίσιο στήριξης (feed‐in‐tariff).

Η υλοποίηση τέτοιων έργων αύξησε πέρυσι την εγκατεστημένη αιολική ισχύ στη χώρα μας κατά 238,55 MW, ένα νούμερο το οποίο αποτελεί τη δεύτερη καλύτερη επίδοση στην Ελλάδα μετά το 2011. Ωστόσο, όπως σημειώνουν οι ίδιοι παράγοντες, η περσινή αύξηση οφείλεται σε καθαρά συγκυριακούς λόγους. Έτσι, παρόλο που τα αιολικά πάρκα που έχουν εξασφαλίσει άδειες με το τιμολογιακό καθεστώς feed-in tariff υπερβαίνουν τα 1.000 MW, εκτιμούν πως η αιολική ενέργεια δεν πρόκειται να «απογειωθεί» στη χώρα μας τα επόμενα χρόνια, κινούμενη με μία ετήσια αύξηση των 100-200 MW.

Όσον αφορά το επενδυτικό «τοπίο» σε πανευρωπαϊκή κλίμακα, η έκθεση του WindEυrope αναφέρει πως πέρυσι διατέθηκαν 43 δισ. ευρώ σε όλη την Ε.Ε. για νέα αιολικά πάρκα, ένα ποσό αυξημένο κατά 22% σε σχέση με το 2015. Ωστόσο, διαπιστώνει υπερσυγκέντρωση επενδύσεων σε συγκεκριμένες χώρες, καθώς το 80% αφορά τέσσερα μόλις κράτη (Βρετανία, Γερμανία, Βέλγιο και Νορβηγία).