Την Τρίτη η κηδεία της Ζωής Λάσκαρη

Θλίψη στον καλλιτεχνικό κόσμο σκόρπισε η είδηση του αιφνίδιου θανάτου της ηθοποιού Ζωής Λάσκαρη η οποία  βρέθηκε νεκρή σήμερα, Παρασκευή, στο σπίτι της στο Πόρτο Ράφτη.

Η Ζωή Λάσκαρη, μια από τις διασημότερες σταρ του παλιού ελληνικού κινηματογράφου,  ξεκίνησε την καριέρα της κερδίζοντας τον τίτλο της «Σταρ Ελλάς», το 1959.

Το πραγματικό της όνομα ήταν Ζωή Κουρούκλη. Γεννημένη στη Θεσσαλονίκη στις 12 Δεκεμβρίου του 1940, σύμφωνα με την εφημερίδα «Aπογευματινή», διοργανώτρια των καλλιστείων, ή του 1944 σύμφωνα με την ίδια την ηθοποιό. Στα τέλη της δεκαετίας του ’60 υπήρξε –μαζί με την Αλίκη Βουγιουκλάκη και την Τζένη Καρέζη– μια από τις εμπορικότερες σταρ του ελληνικού κινηματογράφου.

«Αυτός που δεν μπαίνει υποθήκη. Ελεύθερος είσαι, όταν δεν είσαι υποθήκη κανενός. Όταν δεν έχεις να λογοδοτήσεις, παρά μόνο στη συνείδησή σου και όταν δεν παραγεμίσεις το κεφάλι σου με ιδέες δασκάλων, καθοδηγητών, μεντόρων. Και μιλάω φυσικά για την ηθική ελευθερία και όχι την πολιτική. Αυτό το ζήτημα το έχω λύσει από πολύ μικρή. Η πραγματική ελευθερία του ανθρώπου βρίσκεται εκεί, όπου όλοι αυτοί είναι απόλυτα εξαφανισμένοι. Οι καθοδηγητές και οι σύμβουλοι, οι παρέες διαπλοκής με τις “λυκοφιλίες” παίρνω-δίνω και τα αξιοθρήνητα deals. Να φτιάχνεις τη ζωή σου, την προσωπική και την επαγγελματική, βιασμένος από την υποχρέωση σε ομάδες, παρέες, συγκροτήματα. Και έρχεται η ώρα που πας στο ταμείο, γιατί αυτοί κάτι ζητούν, κάτι επιδιώκουν, σιγά μη νοιάζονται μη γίνεις εσύ κάτι, κάποιος, που και να γίνεις δηλαδή, θα τους φιλάς τα πόδια μια ολόκληρη ζωή. Όταν φτάσεις λοιπόν στο ταμείο αυτό, για να ξεπληρώσεις τις υποχρεώσεις που έχεις στις ομάδες αυτές, οι οποίες φτιάχνουν καριέρες εν μια νυκτί, τότε είναι σαν να έχεις φτάσει στην είσοδο του γκέτο. Στην απόλυτη απώλεια της ελευθερίας σου, αφού δεν είσαι δημιούργημά σου, αλλά δημιούργημα αυτών που σε καθιέρωσαν ιδιοτελώς. Μακριά από εμάς. Το ένστικτό μας είναι αρκετό, για να μας χαρίσει την ελευθερία, να μας προφυλάξει από τον κίνδυνο και να μας σπρώξει στη χαρά, στην ευτυχία. Η ελευθερία φτιάχνεται όταν ζεις, όταν συλλέγεις εμπειρίες. Δικές σου εμπειρίες. Όταν πατάς στα δικά σου πόδια, όχι στις πατερίτσες που σου προσφέρουν οι καλοθελητές των εξουσιών. Έτσι δημιουργείς τη δική σου ζωή. Ούτε με δανεικές ιδέες, ούτε με δανεικές εμπειρίες, ούτε με πατερίτσες. Αυτό εγώ το ονομάζω ελευθερία. Αυτό που λέει ο λαός μας: Δεν φίλησα ποτέ κατουρημένες ποδιές».

Κινηματογράφος

O τίτλος της Σταρ Ελλάς αλλά και η κοινή καταγωγή της με τον Γιάννη Δαλιανίδη ήταν η αφορμή ώστε ο τελευταίος να την επιλέξει για πρωταγωνίστρια της ταινίας «Ο Κατήφορος», το 1961. Η τεράστια επιτυχία της ταινίας έκανε τη Λάσκαρη μία από τις μεγαλύτερες σταρ της εποχής και μόνιμη πρωταγωνίστρια του ελληνικού κινηματογράφου, και έφερε αποκλειστικό συμβόλαιο με τη σημαντικότερη ελληνική εταιρεία παραγωγής, τη Φίνος Φιλμ. Από τότε, πρωταγωνίστησε σε πολύ μεγάλες κινηματογραφικές επιτυχίες και στα περισσότερα είδη ταινιών της εποχής -κωμωδία, κοινωνικό δράμα, μιούζικαλ- κατά την χρυσή περίοδο του ελληνικού κινηματογράφου.

Ο Φιλοποίμην Φίνος επέλεξε να μην κρατήσει το πραγματικό της επίθετο, προκειμένου να μη γίνεται σύγχυση με την πρώτη της εξαδέλφη, Ζωή Κουρούκλη, η οποία ήταν ήδη γνωστή τραγουδίστρια. Το επίθετο Λάσκαρη επέλεξε ο Γιάννης Δαλιανίδης, από την ονομασία ενός Ιταλού.

Η εικόνα που διαμόρφωσε μέσα από τις ταινίες της ήταν αυτή μιας δυναμικής και μοιραίας γυναίκας, ενώ αποτελούσε το κρυφό απωθημένο πολλών αντρών. Πολλές οι επιτυχίες στις οποίες πρωταγωνίστησε όπως οι «Μερικοί το προτιμούν κρύο», «Νόμος 4000», «Κορίτσια για φίλημα», «Στεφανία», «Μια κυρία στα μπουζούκια», «Οι θαλασσιές οι χάντρες» και πολλές άλλες.

Συνεργάστηκε με άλλα μεγάλα και αγαπημένα ονόματα, όπως οι Ρένα Βλαχοπούλου, Ντίνος Ηλιόπουλος, Κώστας Βουτσάς, Μάρθα Καραγιάννη, Μαίρη Χρονοπούλου, Αλέκος Αλεξανδράκης, Φαίδων Γεωργίτσης, Νίκος Κούρκουλος κ.ά.

Το 1982 πρωταγωνιστεί για τελευταία φορά στον κινηματογράφο, στην ταινία του Γιώργου Καρυπίδη «Αναμέτρηση», ενώ θα μείνει στην ιστορία η θρυλική γυμνή φωτογράφησή της για το περιοδικό «Playboy» το 1985 -η πρώτη Ελληνίδας πρωταγωνίστριας- που προκάλεσε θυελλώδες πολιτικό ζήτημα.

Θέατρο

Το 1966 έκανε την πρώτη της θεατρική εμφάνιση στην Κύπρο με τα έργα «Μιας πεντάρας νιάτα» των Γιαλαμά-Πρετεντέρη, «Η παγίδα» του Pομπέρ Τομά και το «Βαθιά γαλάζια θάλασσα» του Ράτιγκαν. Στις θεατρικές σκηνές της Αθήνας εμφανίστηκε το 1970 με το έργο του Γιάννη Δαλιανίδη «Μαριχουάνα Στοπ» ενώ ακολούθησε η μεγάλη θεατρική επιτυχία «Εραστές του ονείρου» του Γιάννη Δαλιανίδη μαζί με τον Tόλη Bοσκόπουλο (1972). Aκολούθως, «Ο άνθρωπος που γύρισε από τον γύψο» των Κώστα Καραγιάννη και Νίκου Καμπάνη, «Πώς να κερδίσετε τον άντρα σας» του Σμιθ (1975), «Ξυπόλητη στο Πάρκο» του Νηλ Σάιμον (1977) και «Η κυρία του Μαξίμ» του Ζωρζ Φεϊντό (1979). Παράλληλα, συμμετείχε σε μεταφορές θεατρικών έργων για την τηλεόραση, από το αντίστοιχο τμήμα της EPT.

Στη συνέχεια, συμμετείχε στα θεατρικά έργα: «Φρύνη η εταίρα» του Γιώργου Ρούσσου (1980), «Παντρεύομαι τον άντρα μου» του Νόρμαν Κράσνα (1980), «Εγώ, εσύ και ο άλλος» του Τζιν Κερ (1982), «Οι άντρες προτιμούν τις ξανθές» της Ανίτα Λος (1983), «Μις Πέπσι» του Μπρουνό (1984) και «Η Ντόρις και ο γυαλάκιας» του Μπιλ Μάνχοφ (1984).

Το 1990, ο Μίνως Βολανάκης την σκηνοθέτησε στη μεγάλη θεατρική επιτυχία «Καινούρια Σελίδα» του Νηλ Σάϊμον και το 1994 ο Ανδρέας Βουτσινάς στο «Ορφέας στον Άδη» του Τ. Ουίλιαμς, σε συνεργασία με το ΚΘΒΕ. Aκολούθησαν τα έργα: «Τρελοί για έρωτα» του Σαμ Σέπαρντ (1995), «Ποιος φοβάται» την Βιρτζίνια Γουλφ του Άλμπι (1996), πάλι σε συνεργασία με το ΚΘΒΕ, «Τρεις ψηλές γυναίκες» του Άλμπι (1996), «Τρωάδες» του Ευριπίδη (1996), «Το μακρύ ταξίδι μιας μεγάλης μέρας μέσα στη νύχτα» του Eυγένιου Ο’ Νηλ (1997),  «Σκηνές Γάμου» του Άλμπι (2000), σε συνεργασία με το ΔΗΠΕΘΕ Καλαμάτας, «Διαμάντια και μπλουζ» της Λούλας Αναγνωστάκη (2006), «Άλμα Μάλερ» του Ρον Χάρτ (2009), «Ρόουζ του Μάρτιν Σέρμαν» (2011) και «Ωραία Xρόνια» του Xάρολντ Πίντερ (2013).

Στο θέατρο συνεργάστηκε με τους σκηνοθέτες Μιχάλη Κακογιάννη, Ανδρέα Βουτσινά, Μίνω Βολανάκη, Σταμάτη Φασουλή, Άντολφ Σαπίρο, Σταύρο Τσακίρη, Αθανασία Καραγιαννοπούλου, Γιώργο Ρεμούνδο, Γιώργο Θεοδοσιάδη, Δημήτρη Νικολαΐδη, Κωστή Μιχαηλίδη, Κώστα Μπάκα, Αντώνη Αντωνίου, Γιάννη Δαλιανίδη.

Προσωπική ζωή

Η προσωπική της ζωή πάντα απασχολούσε τα μέσα μαζικής ενημέρωσης και πολλές σχέσεις της είχαν συζητηθεί –κυρίως αυτή με τον Τόλη Βοσκόπουλο. Ήταν παντρεμένη με τον δικηγόρο Αλέξανδρο Λυκουρέζο, από το 1976, με τον οποίο απέκτησαν μία κόρη, την Μαρία – Ελένη. Από προηγούμενο γάμο της, με τον Πέτρο Κουτουμάνο απέκτησε άλλη μία κόρη, τη Μάρθα. Είχε διατελέσει δημοτική σύμβουλος στον δήμο Αθηναίων έχοντας εκλεγεί με το ψηφοδέλτιο του Δημήτρη Αβραμόπουλου.

Συλλυπητήρια μηνύματα

Υπουργός Πολιτισμού & Αθλητισμού, Λυδία Κονιόρδου

«Η Ζωή της μεγάλης οθόνης, η Ζωή του θεάτρου έφυγε ξαφνικά. Το ατίθασο κορίτσι του ελληνικού κινηματογράφου, η ηθοποιός που λάτρεψε ο φακός, η Ζωή Λάσκαρη θα συνεχίσει να  είναι κοντά μας, μέσα από τις ταινίες της. Θα παραμείνει ζωντανή στη μνήμη μας λαμπερή και γενναιόδωρη, δυναμική κι αυθόρμητη, αληθινός και γήινος άνθρωπος, έτσι όπως έζησε. Καλό ταξίδι. Εκφράζω στους οικείους της τα θερμά μου συλλυπητήρια».

Πρόεδρος της Βουλής, Νικόλαος Βούτσης

Τη θλίψη του για το θάνατο της ηθοποιού Ζωής Λάσκαρη εξέφρασε ο Πρόεδρος της Βουλής κ. Νικόλαος Βούτσης και δήλωσε ότι η εκλιπούσα υπήρξε σύμβολο μιας ολόκληρης εποχής για τον ελληνικό κινηματογράφο και το θέατρο. Ο κ. Βούτσης εξέφρασε τα θερμά του συλλυπητήρια στους οικείους της και ιδιαιτέρως στο σύζυγό της Αλέξανδρο Λυκουρέζο.  

Δήμαρχος Αθηναίων, Γιώργος Καμίνης
 
Η ηθοποιός Ζωή Λάσκαρη σφράγισε με την παρουσία της τη χρυσή εποχή του  ελληνικού κινηματογράφου. Υπηρέτησε με συνέπεια την τέχνη της και αγάπησε την Αθήνα, διατελώντας μάλιστα και μέλος του Δημοτικού Συμβουλίου της πόλης. Ο δήμαρχος Αθηναίων Γιώργος Καμίνης και το Δημοτικό Συμβούλιο της Αθήνας  εκφράζουν τα ειλικρινή συλλυπητήριά τους προς την οικογένειά της.

Γενικός γραμματέας της ΚΕ του ΚΚΕ, Δημήτρης Κουτσούμπας

«Για την ξαφνική απώλεια της μεγάλης μας ηθοποιού Ζωής Λάσκαρη, η οποία πρόσφατα είχα την τύχη να με τιμήσει με τη φιλία της, εκφράζω τα πιο θερμά μου συλλυπητήρια στην οικογένειά της».