Πού οδηγεί ο Ερντογάν την Τουρκία;

Προ ημερών ο τούρκος πρόεδρος προχώρησε στην άρση της κατάστασης έκτακτης ανάγκης που είχε επιβληθεί μετά το αποτυχημένο πραξικόπημα του 2016. Στην πραγματικότητα όμως αντικαθίσταται από ένα νέο αντιτρομοκρατικό νόμο.

Με το νόμο αυτό, ο οποίος αναμένεται να υιοθετηθεί προσεχώς θεσμοθετείται ουσιαστικά ο περιορισμός των ατομικών δικαιωμάτων και εδραιώνεται ο αυταρχικός τρόπος διακυβέρνησης του σουλτάνου.

«Από το νομοσχέδιο γνωρίζουμε ήδη ότι ουσιαστικά κατοχυρώνονται νομικά τα μέτρα που ίσχυαν μέχρι πρότινος κατά την κατάσταση έκτακτης ανάγκης. Στην πραγματικότητα κατοχυρώνεται η δίωξη των πολιτών, η καταπίεση, ο περιορισμός του δικαιώματος στη διαδήλωση, όλα αυτά δηλαδή που επικρίναμε τα δυο τελευταία χρόνια. Έτσι κατοχυρώνεται και ο αυταρχικός τρόπος διακυβέρνησης και αναρωτιόμαστε προς ποια κατεύθυνση θα εξελιχθεί η Τουρκία, ποιος είναι ο πραγματικός στόχος του Ερντογάν, γιατί ήθελε ανέκαθεν να συγκεντρώσει πάνω του όλες τις εξουσίες; Πού θα οδηγήσει την Τουρκία; Πάντως όχι προς τη δημοκρατία», εξηγεί ο ισλαμολόγος Ούντο Στάινμπαχ μιλώντας στη Γερμανική Ραδιοφωνία Deutschlandfunk .

Γιατί τον στηρίζουν οι Τούρκοι;

«Οι εκλογικές διαδικασίες ήταν ιδιαίτερα αμφιλεγόμενες. Ο Ερντογάν έχει τη στήριξη των μισών Τούρκων. Το ερώτημα βέβαια είναι γιατί τον στηρίζει αυτό το 50% της κοινής γνώμης; Γεγονός είναι ότι πολλοί δεν αντελήφθησαν καν ότι υπήρξε κατάσταση έκτακτης ανάγκης. Δεν τους αφορά. Αφορά μερικές εκατοντάδες χιλιάδες κόσμου. Η πλειονότητα συνεχίζει να στηρίζει τον άνθρωπο που, όπως πιστεύουν, τολμά και τα βάζει με τη Δύση και που δηλώνει ότι θέλει να την ξεπεράσει οικονομικά. Υπάρχει ένα όραμα μιας ανεπτυγμένης, ισχυρής Τουρκίας και πολλοί Τούρκοι πιστεύουν ότι ο Ερντογάν ενσαρκώνει ακριβώς αυτό», επισημαίνει ο Ούντο Στάινμπαχ.

Υπάρχουν όμως και ορισμένα θετικά στοιχεία στη διακυβέρνησή του. «Φυσικά. Ένα από αυτά είναι η ανάπτυξη της οικονομίας. Η γέφυρα πάνω από το Βόσπορο, το τούνελ και πολλά άλλα μεγάλα πρότζεκτ. Ενδεχομένως άλλες κυβερνήσεις να μην τα είχαν καταφέρει. Έτσι δικαιολόγησε βέβαια και τον αυταρχικό τρόπο διακυβέρνησής του, λέγοντας επανειλημμένως ότι η δημοκρατία δεν τα καταφέρνει και ότι πρέπει να παρέμβει στη διοίκηση για να γίνουν όλα πιο γρήγορα», σχολιάζει ο Στάινμπαχ.